[KP] To się nie zdarza, żeby cokolwiek było tak, jak już było

Imię Charlotte Nazwisko Lester Data i miejsce urodzenia 19.11.1995 r. Southampton (Anglia) Zawód Grafik w agencji reklamowej/Przyszła mama Zainteresowania Krav Maga/Podróże

Idzie o to, że człowiek, który w głębi siebie nie kryje niespodzianki, z reguły nie bywa interesujący. Tylko jak wiele niespodzianek człowiek jest w stanie udźwignąć? Czy jedna to za mało, a pięć to zbyt wiele? Może to nie o ilość się rozchodzi, a jakość? Czy jest więc jakaś miara jakości skrywanych przed światem sekretów? Nie ma jednoznacznych odpowiedzi na te i wiele innych pytań, a człowiek przy narodzinach wcale nie dostaje od losu księgi z instrukcją pod tytułem "Jak żyć by było dobrze". Ba, żaden z rodziców też nie jest wstanie spisać takowej przed ukończeniem pełnoletności przez swą latorośl. Trzeba więc uczyć się z dnia na dzień, potykając się często o własne błędy i podejmując złe decyzje. Z czasem jesteśmy w stanie zrozumieć, że nawet one nadają kolorytu naszej rzeczywistości. Charlotte myślała, że po przylocie do Nowego Jorku życie doświadczyło ją wystarczajaco, by z wysoko podniesioną głową przyjąć to, co czaiło się jeszcze za rogiem. Nie do końca była w błędzie, lecz wcale nie okazała się nieomylna w tej kwestii. Była pewna, że jest wstanie funkcjonować w Wielkim Jabłku bez bliższych relacji, jedynie spełniając swoje marzenia o zostaniu grafikiem. Los okazał się przewrotny, stawiając na jej drodze osoby, które przedarły się przez mury starannie ustawione wokół niej. Miała wiele powodów, by się nimi otoczyć, a mimo to wpuściła ich do swej codzienności. Tylko na moment, na chwilę, a ci bez skrupułow rozgościli się w jej sercu na dłużej. W najmroczniejszych dniach swego życia nie myślała, że to właśnie przez zerwanie kilku więzów odważy się wrócić do Anglii. Bardzo długo robiła dobrą minę do złej gry i nawet udało się jej oszukać samą siebie, aż w końcu coś w niej pękło. Nie potrafiła przywołać uśmiechu, nawet tego, który był tylko i wyłącznie maską przed klientami. Idąc na imprezę, wcale nie czerpała z tego radości, a po kolejnej odmowie ze strony rekruterów miała zwyczajnie dość. Wiedziała, że musi coś zmienić, inaczej znów znajdzie się na równi pochyłej. Spakowała najpotrzebniejsze rzeczy, zdała swe wymarzone mieszkanie, wyrobiła Biscuitowi paszport i kupiła bilet do domu. Była to najtrudniejsza decyzja od lat, ponieważ nie miała pojęcia, czy na miejscu nie stanie twarzą w twarz z bratem - z którym nadal nie rozmawiała. Strach ma wielkie oczy? W przypadku Lotty miał przeogromne, gdy zapukała do lekko odrapanych białych drzwi. Znała je tak dobrze, że pewnie bez problemu namalowałaby każdą znajdujących sie na nich rysę. Wychowała się za ich progiem, więc czemu nagle czuła się tu tak obco? Wszystkie obawy prysnęły niczym bańka mydlana, gdy wyrósł przed nią siwiejący mężczyzna, do którego z dumną zawołała Tato, wróciłam!. Nie wiedziała, jak wiele ma na swoich barkach do momentu, gdy te silne ręce ją objęły i zadziałały niczym wehikuł czasu - ona znów miała kilka lat, a on mógł ochronić ją przed całym złem tego świata. Po kilku dniach unikania odpowiedzi na pytanie Co sie stało? Dlaczego nic nie mówiłaś? zdobyła sie na odwagę, by wyznać rodzicom prawdę na temat tego, jak początkowo radziła sobie za wielką wodą. Wiedziała, że nie chce ich dłużej okłamywać, i choć nie wdawała się w szczegóły, oni wydawali się wyłapywać każdy detal. Ich reakcja była mniej burzliwa niż Christophera, jednak zarówno pan jak i pani Lester potrzebowali czasu, by się oswoić z przedstawionymi przez córkę rewelacjami. Przez dobrych kilka tygodni praktycznie ze sobą nie rozmawiali, a nawet posiłki każde jadało osobno. Gdy nastąpił przełomowy moment, blondwłosej spadł ogromny ciężar z barków, jakby na nowo odżyła. Powinna to wiedzieć te kilka lat temu, że rodzice się od niej nie odwrócą, powinna, a jednak wtedy stchórzyła. Tak bardzo chciała udowodnić, że może spełnić swoje marzenia, że na własne życzenie odcięła się od nich. Dni, tygodnie, a nawet miesiące mijały i wydawało się, że Charlotte wcale nie zamierza opuszczać rodzinnego domu. Znalazła nawet dorywczą pracę, by nie siedzieć na utrzymaniu rodziców. Z pomocą ojca oraz ich starej jak świat furgonetki przezwyciężyła swoją fobię przed poruszaniem się na czterech, czy też dwóch kołach. Osiągnęła spokój do momentu, aż jej brat również postanowił odwiedzić Southampton. Nadal nie potrafił jej zrozumieć ani z nią spokojnie porozmawiać. To był ten kopniak, którego potrzebowała, by wrócić do Nowego Jorku i zacząć wiele rzeczy od początku. Nim wyleciała z Anglii, zostawiła dość długi list dla brata z wyjaśnieniem - takim, jakie kilka miesięcy wcześniej sprezentowała rodzicom - oraz udało jej sie znaleźć nowe mieszkanie w Wielkim Jabłku. Skontaktowała się również z byłem szefem Paulem, ponieważ potrzebowała jakiegoś tymczasowego źródła dochodu w Nowym Jorku. Na jej szczęście mężczyzna dobrze pamiętał, jak pracowita z niej jest barmanka, więc bez oporów zgodził się powitać ją w skromnych progach swego lokalu. Czas gnał jak szalony, ale ona również nie zwalniała tempa w poszukiwaniu swej wymarzonej pracy. W końcu się udało, niemal rok po tym, gdy wyleciała do Southampton, została grafikiem w jednej z większych agencji reklamowych. Powrót do domu zdecydowanie postawił ją na nogi, a odkrycie kilku niespodzianek przed najbliższymi sprawiło, że już wcale nie musiała się zmuszać do uśmiechania. Cieszy się, że wróciła do tej miejskiej dżungli, bo wie, że to właśnie tutaj jest jej miejsce - przynajmniej na razie. Znów uczestniczy w zajęciach z krav magi, czasem nawet w zastępstwie trenerów. Na pewno nie przegapi okazji do szaleństwa na parkiecie w dobrym towarzystwie. Charlotte Lester nadal jest optymistyczną, szaloną, czasem ironiczną czy mściwą blondwłosą dwudziestokilkulatką, jedynie z większym bagażem doświadczeń, który postanowiła częściowo zostawić za wielką wodą. Take my hand through the flames. - it's worth it!

była tancerka w klubie Go-Go - absolwentka asp – królowa parkietu – była barmanka – starsza siostra - dawny rudzielec – samotna dusza w morzu nieznajomych – właścicielka Biscuita – świeżo upieczony kierowca jednośladów - w Anglii spędziła ponad pół roku

— gitano;

Powiązania | Historia|Mieszkanie|Kundelek|

                       update powiązań 28/12/2020

                            update zdjęć 8/2/2021

Witamy się z Lotta po raz drugi! Zniknęła na trochę z Nowego Jorku, ale mamy nadzieję, że znajome duszyczki chętnie znów się spotkają na rum z colą, a nowe nie będą się wahać, by poszaleć tu, czy tam ;) Serdecznie z byłym rudzielcem zapraszamy <3 Cytaty w karcie z "Mistrza i Małgorzaty"