[KP] „I promise you the truth can't hurt us now.”

 „But the blood on my hands scares me to death...”

Jaime Moretti

nici | karty i notki | Henio | auto

14 lipca 2000 rok | student antropologii sądowej na NYU | jego mózg nie broni się przed nadmiarem informacji | jeden z najlepszych studentów na swoim wydziale | pochodzi z Miami | dzieciak z bogatego domu | świadek morderstwa swojego brata | You can't wake up, this is not a dream | mniej pije | bardzo rzadko chodzi na imprezy | ogranicza inne używki | stara się zachowywać bardziej racjonalnie | najczęściej walczy na ringu | chce postępować bardziej odpowiedzialnie i rozsądnie | pragnie nawiązywać zdrowe relacje | kilka bliższych znajomości nadzieją na lepsze jutro |  I'll be good, I'll be good and I'll love the world like I should

 

 

„...Maybe I'm waking up today...”

 


    Usiadł na ławeczce przy nagrobku, który głosił niezmiennie James Moretti, syn, brat, bratanek, przyjaciel 09.08.1998 – 29.08.2009, a na płycie wciąż od trzynastu lat leżał zabawkowy aligator. Trawa dookoła była równo przycięta, niedaleko rosła jedna z kilku palm, lecz nie dawała wystarczająco dużo cienia. Ale Jaime’emu to nie przeszkadzało. Kochał słońce, choć… był okres w jego życiu, kiedy wolał ciemne chmury.

– Cześć, Jimmy – zaczął z lekkim uśmiechem. Zerknął na oryginalny znicz, który przyniósł pewnego razu Jerome, a potem na swój, który przed chwilą zapalił. – Od czego by tu zacząć… Już ze mną lepiej. Myślę, że dobrze o tym wiesz. Mówią, że gdzieś koło mnie zawsze jesteś. To trochę creepy, nie uważasz? – kąciki jego ust powędrowały wyżej. – Nawet wtedy, kiedy jestem z Noah? Lepiej nie… – pokręcił głową z rozbawieniem. – Właśnie, Noah. Pamiętasz, nie? Był tutaj ze mną, a potem… potem mu opowiedziałem o tobie i o tym, co się stało – z jego twarzy zniknął uśmiech. Westchnął cicho. – Nie odrzucił mnie, wiesz? Właśnie zachował się tak, że nawet nie miałem na to nadziei, że tak postąpi. Przytulił mnie i… zapewnił, że chce ze mną być. Tak samo jak Jerome. Nadal się przyjaźnimy i mam nadzieję, że nie przeszkadza ci to, że nazywam go bratem. Aha, i przepraszam za tamto na Barbadosie. Ja po prostu… nie wiem, straciłem wiarę na tę jedną chwilę – kciukiem i palcem wskazującym pokazał niewielką odległość prezentując, o jak krótką chwilę mu chodziło. – Ale na serio, teraz wszystko ze mną dobrze. Nie zachowuję się już tak autodestrukcyjnie i nie myślę tak często o tym, że nic by się nie stało, gdyby mnie zabrakło. Właściwie… prawie w ogóle o tym nie myślę. Bo, wiesz, teraz moją głowę zaprzątają przyjaciele. Tak, mam ich, powoli umiem już w relacje międzyludzkie. Rodzina i Noah. Teraz w moje urodziny powiedział mi, że mnie kocha – uśmiechnął się szeroko, przypominając sobie ten moment i aż westchnął rozmarzony. – Ja mu też to powiedziałem, ponieważ też to czuję. Dziwnie – potrząsnął głową, ale wciąż się uśmiechał. – Minęło trochę czasu, a ja nadal mam trudności, aby w to uwierzyć. Nie w to, że Noah mnie kocha, absolutnie to nie to. Raczej to, że ktoś był… jest w stanie mnie kochać. Wie o mnie tyle, te wszystkie straszne rzeczy i… kocha mnie. Niewiarygodne – wbił spojrzenie w grobową płytę. – Może jednak nie jestem taki zły, skoro ludzie chcą utrzymywać ze mną kontakt, chcą się spotykać i ze mną rozmawiać… i bawić się ze mną… – zamilkł, czując nagły napływ wspomnień. Tych wszystkich miłych, radosnych rzeczy i chwil, jakie spędzał z bliskimi sobie osobami. – Najwyraźniej da się ze mną wytrzymać. I odkryłem też, że potrafię się śmiać i cieszyć się chwilą. Moje żarty są słabe, ale staram się w ogóle żartować. Okazało się też, że niezła ze mnie gaduła. I drama king – zaśmiał się cicho, ale krótko. – Nie spodziewałem się, że mogę się tak często śmiać, że potrafię to robić. Zaskakujące… I uśmiech nie sprawia, że mam wyrzuty sumienia, że nie powinienem tego robić. Nadal nie przepadam za ludźmi, nie lubię tłumów i jestem wciąż nieśmiały w kontaktach z obcymi, ale nie jest tak źle. Naprawdę jest ze mną o niebo lepiej. Są ludzie, na których mi zależy i którym zależy na mnie. Chyba nie musisz się już o mnie bać, Jimmy.

Cześć! W karcie przewija się Christina Perri, Halsey i Jaymes Young. Na zdjęciu Tom Holland. Jaime czyta się przez "h". Szukamy powiązań do najróżniejszych wątków, szalonych, ale i spokojniejszych :)