Witaj w Nowym Jorku
mieście, które nigdy nie zasypia...
tablica informacyjna
2196. There was happiness because of you
Tobias Calloway siedział przy podłużnym prostokątnym stole z gazetą otwartą na stronie poświęconej polityce. Na podstawce w pobliżu stała powoli stygnąca kawa, z której jeszcze unosiła się para. Od kilku dobrych minut udawało mu się ignorować wgapione w niego brązowe ślepia rocznej suczki. Pokusa była dla niej jednak zbyt wielka, gdy obok nieinteresującej kawy leżał talerzyk z niedokończonym tostem z bekonem i jajkiem. Zapach bekonu rozchodził się na całe pomieszczenie, będąc w stanie zwlec z łóżka nawet największego leniucha, którym – prędko po zakupie – okazała się być Milka.
Bridget Calloway
post fabularny
czytaj dalej
inne posty fabularne
George Santos, reprezentujący okręg Long Island (stan Nowy Jork), stracił mandat w Izbie Reprezentantów. Prokuratorzy federalni stawiają pochodzącemu z Brazylii 35-latkowi łącznie 23 zarzuty. W maju polityk usłyszał 13 z nich. Siedem z nich dotyczy oszustw drogą elektroniczną, trzy prania brudnych pieniędzy, kolejne to kradzież publicznych pieniędzy i dwukrotne złożenie fałszywych oświadczeń przed Izbą Reprezentantów. Pod koniec października prokuratorzy postawili mu kolejne 10 zarzutów, w tym zdefraudowania pieniędzy własnej firmy oraz spiskowania z byłym skarbnikiem własnej kampanii w celu sfałszowania całkowitej kwoty darowizn. Santos nie przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw. Odmówił złożenia mandatu, ale zapowiedział, że nie weźmie udziału w przyszłorocznych wyborach do Kongresu.
1 2 3 4
Nowy szablon został wykonany na zamówienie specjalnie dla bloga grupowego New York City i jest obsługiwany przez platformę blogger. Został przystosowany do przeglądarki Firefox, ale powinien wyświetlać się poprawnie także w pozostałych, choć należy mieć na uwadze, że mogą wystąpić drobne różnice w pikselach lub zanik suwaków. Dlatego użytkownikom, którzy nie posiadają myszek ze scrollem zaleca się korzystanie z przeglądarki dedykowanej.

Szablon został wykonany przez Mefe i większość kodów użytych na stronie została napisana albo zmodyfikowana przez nią osobiście na bazie systemowego motywu Dark. Zestaw wykorzystywanych ikon został zapożyczony od Cappuccicons, a widoczne w panelu informacyjnym gify pochodzą z Grafiki Google'a oraz Dribbble'a. Użyte zdjęcia są objęte darmową licencją CC0 i pochodzą z Unsplash.

Pozostałe elementy zostały zainspirowane lub wykonane przy współpracy z W3Schools, how2html oraz FLORIN POP. Wszelkie prawa do szablonu są zastrzeżone, a on sam udostępniony do wyłącznego użytku administracji bloga New York City.

2098. Jestem teraz, teraz sam, ucichł wokół szum i gwar...

Mówią, że do wszystkiego można się przyzwyczaić i przygotować, jeśli tylko wie się, że to nastąpi. A przecież każdy z nas zdaje sobie sprawę z nieuchronności śmierci, a i tak, gdy nadchodzi praktycznie zawsze stara się ją jak najbardziej oddalić, czując niewyobrażalne zaskoczenie. Tak jakby to mogło cokolwiek zmienić... Najwyżej bliscy trochę później uronią gorzką łzę nad naszym grobem, składając okolicznościowe wiązanki, które po jakimś czasie i tak zostaną wyrzucone na śmietnik. A co, jeśli nadejdzie ona z ich własnych rąk, bo stwierdzą, że przekroczyłeś pewne umowne granice? Pewnie zostaną uznani za nieczułych morderców, nawet jeżeli Ty sam potraktujesz ich jak wybawicieli. Czyż człowiek nie jest skomplikowany? 
Ja sama na przykład z pewnością należę do tej drugiej grupy, bo od czasu przeniesienia się do Nowego Jorku wciąż wypatruję sposobu na znalezienie się po drugiej stronie chmur. Tyle, że Bóg chyba wciąż nie jest gotowy na moje przyjęcie, bo dlaczego ciągle mnie ratuje za pomocą obcych ludzi dobrej woli?
Wydaje mi się tak aż do dzisiejszego wieczora, gdy przechodząc koło doków czuję na karku charakterystyczne mrowienie, a chwilę później ręka w czarnej rękawiczce zatyka mi usta materiałową chustką nasączoną jakąś lotną substancją, sprawiającą, że powoli zaczynam odczuwać dziwną błogość. Ostatnim, co rejestruje mój skołowany mózg jest zimna końcówka noża przebijająca z wyrachowaniem tętnicę szyjną. 
W taki oto sposób kolejna niekochana przez nikogo dziewczyna traci życie na wiecznie zabieganych amerykańskich uliczkach.

***

Cytat w tytule pochodzi z piosenki zespołu Dżem o tytule Uśmiech śmierci. 
Posted by at
Labels:

3 komentarze

  1. Merr11 marca 2019 22:00

    a nawet gdyby chciała, nie mogła wydać okrzyku... [*] Ja niestety nie zdążyłam poznać Beatriz, ale tak jak pisałam - razem z Meredith czekam cierpliwie na 'typa z pod ciemnej gwiazdy':>

    Meredith Hastings

    OdpowiedzUsuń
  2. Mama Muminka12 marca 2019 14:10

    Może notka i nie jest na najlżejszy temat, ale jest bardzo ładnie napisana i żałuję, że okazała się tak króciutka. Naprawdę z ogromną chęcią przeczytałabym coś więcej w Twoim wykonaniu, co niekoniecznie tak szybko się urywa :) Jak już szaleć, to na całego! Nie ma co się ograniczać z ilością słów :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Black Dreamer13 marca 2019 19:20

    Smutno jest patrzeć, gdy kolejna postać tutaj kończy żywot, zwłaszcza w taki sposób. Wydaje mi się, że chociaż się "pragnie" śmierci, to tego typu sytuacja nie jest spełnieniem marzeń... Jeśli w ogóle można cokolwiek takiego tutaj przyrównywać.
    W każdym razie - przykro było to czytać. I jestem takiego samego zdania - chętnie przeczytałabym coś dłuższego. :)

    OdpowiedzUsuń